Stel je voor: je loopt in 1991 nietsvermoedend over de Geneva Motor Show en ziet op de stand van BMW een prototype staan dat je nog niet eerder hebt gezien. Het bodywork heeft vloeiende lijnen en qua uiterlijk weinig gelijkenissen met de tot op dat moment gepresenteerde BMW’s die in grote getalen de productielijn verlaten, die vooral hoekig waren. Maak kennis met een vergeten held: de BMW Nazca M12.

In 1991 debuteert de op dat moment 26-jarige Fabrizio Giugiario, zoon van Italdesign oprichter en CEO Giorgetto Giugiario, met dit adembenemende, fantastische prototype. De twintiger trok zich bij het ontwerpen van de wagen weinig aan van de destijds iconische ontwerpen van de M-modellen. Hoewel het prototype 4,37 meter lang, 1,99 meter breed en slechts 1,10 meter hoog werd, is de Italiaan erin geslaagd de auto stijlvoller en eleganter te maken dan andere modellen uit die tijd. Denk bijvoorbeeld aan de E24 M635CSi, E28 M5 en E30 M3 die allemaal vrij hoekig waren.

Naast de stijlvolle en vloeiende lijnen waren er nog enkele kenmerkende design-elementen: vleugeldeuren en een panorama dak waarmee zowel bestuurder als passagier een adembenemende ervaring hadden tijdens hun rit.

Zoals de naam al doet vermoeden had de BMW Nazca M12 genoeg potentie. Er werd gekozen voor de legendarische 300 pk sterke, 5 liter V12 uit de 750i en 850i in de lengte onder de koolstofvezel kap te plaatsen. Met een gewicht van slechts 1100 kilogram was dit destijds een enorm potente supercar.

De Nazca M12; een waardige opvolger voor de BMW M1

Hoewel de BMW Nazca M12 nooit in productie werd genomen, volgenden Giugiario en BMW deze auto in 1992 op met de BMW Nazca C2 (Tokyo) en de BMW Nazca C2 Spider (1993). Voor veel fans van het Duitse automerk was dit een enorme teleurstelling, omdat zij in de Nazca M12 een waardige opvolger voor de BMW M1 zagen.